Minął roboczy tydzień od dnia mojego powrotu do pracy. Radzimy sobie jako tako. Antoś zdecydowanie lepiej niż ja. Bardzo lubi Nianię i codziennie rano wita Ją szczerym uśmiechem. Nie płacze, widząc jak wychodzę i nawet nauczył się już robić "pa pa" na pożegnanie. Mądry chłopczyk.
Codziennie staram się wstać przed Antkiem, natomiast wyszło mi to jedynie w zeszły poniedziałek. Nie wiedzieć czemu, Antoś każdego dnia budzi się coraz wcześniej. Nie przeszkadza Mu nawet, że na dworze jest ciemno. Także obecnie czas pobudki oscyluje w okolicach 5.50. Antoś zjada mleczko z butelki, zostaje przewinięty i kładzie się w naszym łóżku koło M. grzechotając i bawiąc się gryzakami. Ja w tym czasie idę pod prysznic i ubieram się. Docelowo mam zamiar być już gotowa w momencie, jak Antek otworzy oczy po nocnym śnie, natomiast codziennie nastawiam buzik wcześniej i codziennie Antoś zdąży mnie obudzić nim jeszcze budzik zadzwoni. Tak więc ok. 6.40 - 7.00 jestem gotowa, M. wstaje i zaczyna się szykować, a ja bawię się z Antosiem. Czytamy książeczki, opowiadamy sobie historie, śpiewamy i bawimy się grzechotkami. Czasami Antoś po naszej zabawie zdrzemnie się chwilkę. Tak między 8 a 8.30. Ale nie zawsze. Ok 8.20 przychodzi Niania - Ciocia Agnieszka. Spędzamy trochę czasu wszyscy razem, po czym o 8.40 przychodzi pora pożegniania. Wychodzę do pracy. Antoś o 9 je śniadanko z Nianią - kaszkę ze świeżym owocem, Niania go przewija i przebiera po czym ok 10 wychodzą na spacer. Jak pogoda jest ładna, to są na dworze nawet do 13. Niesetety ostatnio jesienna aura daje się we znaki coraz bardziej, więc czas spacerów na pewno zostanie skrócony i połączony z zabawami na macie w domu. O 13.15 wracam do domu. Przytulam mocno Antosia i do końca dnia wszystko robimy razem...
Z doświadczeń sąsiadki widzę, że dziecko lepiej znosi rozstanie z mamą po jej powrocie do pracy niż sama sąsiadka. Pewnie taka kolej rzeczy :)) Maluchy już zaczynają dorastać :))
OdpowiedzUsuń