Od tamtego dnia codziennie rozmawiałam z Antosiem o Jego wyjeździe na "wakacje" do Babci. Bardzo się cieszył, szczególnie że w planach była podróż pociągiem. Opowiadał, co będą z Babcią i Dziadkiem robić, gdzie pojadą rowerami, jak będzie spędzał czas. Czekał, aż Babcia po Niego przyjedzie. Pakował do walizki zabawki. Dzisiaj rano chętnie i z uśmiechem na twarzy poszedł na dworzec i wsiadł do pociągu. Z uśmiechem na twarzy pomachał nam na pożegnanie. I pojechał. Nie na długo, bo pewnie na maksymalnie kilkanaście dni.
Wiem, że tego potrzebowałam. Trochę luzu, czasu dla siebie - bez gotowania, składania i tych wszystkich domowych czynności. Czasu, na poleżenie na kanapie, poczytanie książki.. Wiem, że dla Antosia to będzie wspaniały czas pełen wrażeń, nowych doświadczeń, obecności Dziadków których kocha, a z którymi dzieli Go na co dzień duża odległość. Wiem to wszystko. Ale wiem też, że wróci do zupełnie innej rzeczywistości. Dzisiaj wsiadał do pociągu jako mój mały Synek, wracać będzie już jako Starszy Brat!! Tak bardzo dorośnie w tak krótkim czasie!!
Trzymaj się dzielnie, i ciesz wolnością, której już niewiele Ci zostało ;)
OdpowiedzUsuńStrasznie wzruszające te zdjęcia. Łezka mi się w oku zakręciła po przeczytaniu. Będzie dobrze!!!
OdpowiedzUsuńMnie co chwilkę wczoraj łezka się kręciła..a pewnie i tak większość łez wzruszenia jeszcze przed nami.
Usuńma prawo byc nam ciezko. po prostu:)
OdpowiedzUsuńCzekaj na Zuzię i spróbuj odpoczac, nabierz sił n zapas, przydadzą się. Zdjęcia - szczególnie to ostatnie niezwykle wzrusające:)
To fakt, że potrzebowałam czasu na nabranie sił. Stąd moja decyzja. Ciężko jest w pełni zajmować się dwulatkiem jak problemem stają się codziennie czynności, a w dodatku za oknem upał. Natomiast dom bez Antosia jest taki pusty!! Już nie pamiętam jak to było, zanim się pojawił w naszym życiu. Myślę, że musiało być bardzo nudno!
UsuńOdpoczywaj! Nabieraj sił! Antoś jest w najlepszych rekach!
OdpowiedzUsuńTrzymaj sie kochana! jestem z Toba myslami :)
ps. piekne wzruszajace zdecia!!!!!
Dzięki Aga, codziennie myślę że to może już. Od zeszłej soboty każdego dnia mam wrażenie, że chyba się zaczyna...ale wciąż jestem w ciąży...i tylko humor coraz gorszy od tego czekania!
Usuńodpoczywaj!! zazdroszczę Ci. Ja do ostatniego miesiąca ciąży byłam sama w dwulatkiem 24 godziny na dobę ;(
OdpowiedzUsuńmiało być do ostatniego dnia ciąży, hej
OdpowiedzUsuńMusiało być Ci ciężko. Ja też już ledwo dawałam radę. Były momenty, że płakać mi się chciało z bezsilności dlatego dokładnie rozumiem jak się czułaś!!
Usuńte zdjęcie, gdzie już siedzi w pociągu - boskie :)
OdpowiedzUsuńtrzymam kciuki!
Dziękuję :)
UsuńPrzyda Ci się trochę wytchnienia, a Mały pewnie będzie miał dużo nowych wrażeń. ;)
OdpowiedzUsuńO tak. Antoś jest w najlepszych rękach i z tego, co wiem doskonale się bawi..jak to na wakacjach u Dziadków!
UsuńA mama płacze ;)) Duża będzie zmiana dla Antosia jak wróci do domu, a tu mały domownik. Trzymam kciuki, żeby wszystko się fajnie poukładało :) Buźka i kciuki za szybkie i szczęśliwe rozwiązanie !!!
OdpowiedzUsuńNa palcach jednej ręki mogę policzyć ile razy Antoś spędził więcej niż jedną noc bez nas. Za każdym razem się wzruszałam. Ale teraz...teraz to płakałam całą niedzielę właśnie poprzez tę świadomość, że jak wróci to już wszystko będzie inne. Jestem dobrej myśli i wierzę, że zmiany nie wpłyną na Antosia negatywnie. Będziemy się starać, żeby od samego początku polubili się z Zuzią. I oby się udało!!!
OdpowiedzUsuń