O minionym weekendzie słów kilka

No więc udało się. Wszyscy przeżyli i powiem Wam szczerze - chłopaki radzili sobie rewelacyjnie. M. nawet nauczył Antosia schodzić z łóżka, nad czym ja pracowałam od wielu tygodni. Z marnym skutkiem. Tym bardziej jestem dumna z M., że Mu się udało. Po powrocie zastałam dom czysty i uporządkowany, ciuszki dziecięce wyprane, a Antoś i M. byli w dobrych humorach - wyraźnie dobrze się ze sobą bawili. Nie było płaczu, problemów ze snem, wpatrywania się w klamkę, braku apetytu czy innych objawów somatycznych. Mam wręcz wrażenie, że Antoś jakby nie zorientował się, że nie było mnie aż trzy dni. Po moim powrocie owszem - cieszył się, ale nie chodził za mną krok w krok, nie chciał sie tulić częściej niż zwykle, nie wieszał się na nogach, nie chciał na rączki..nic z tych rzeczy. W przeciwieństwie do mnie - to ja zabiegałam o Jego towarzystwo, uwagę. Nie mogłam się nacieszyć.

Londyn bardzo mi się podobał. Niestety z braku czasu nie zdążyłam za bardzo nim "przesiąknąć", zmęczyć się...ale to chyba nawet dobrze, bo wiem, że muszę tam jeszcze wrócić. Pozwiedzać, pooglądać, poczytać książkę w parku...czas z eM spędzony w miłej, przyjacielskiej atmosferze..na długich rozmowach do późna, wspomnieniach, żartach...prawie jak wówczas, gdy byłyśmy razem w szkole średniej :)
No i zakupy...aby najlepiej wyrazić jak bardzo były udane napiszę, że w drodze powrotnej musiałam dokupić dodatkowy bagaż. Jednym słowem: był to bardzo udany weekend. Dla nas wszystkich!!